Charango çalgısı, ilk bakışta tahmin edildiğinin aksine küçük bir gitar türü değildir. Çünkü gövde kısmı kenarlardan oluşan bir yapıya sahip değildir, kabuk şeklindedir. Fakat yine de gitarla olan akrabalığı görmezden gelinemez. 18. yüzyıldan beri Bolivya, Peru ve Arjantin’in dağlık bölgelerinde sevilen bir çalgı olarak yerini almaktadır. Bu çalgı parmaklar vasıtasıyla çoğu zaman tremolo eşliğinde çalınır. Gövde kısmı ya tahtadan ya da geleneksel olarak armadilloların zırhlarından oluşmaktadır. Bu zırh, belli bir formda kurutularak şekil alır. Naylondan yapılmış 5 adet çift tel eşliğinde gövde sabitlenmiştir. İspanyollar Güney Amerika’ya geldikleri zaman, gitarın öncüsü olan vihuela çalgısını beraberlerinde getirmişlerdir. Bu çalgı, kızılderililerin hoşuna gitmiştir. O tekniğe sahip olmadıklarından, vihuelanın gövdesinin şeklini taklit edebilmek için armadilloların panzerlerinden faydalanmışlardır. Charango da böyle ortaya çıkmıştır. Charango ismi “kirkinchu” (armadillo) kelimesinden türemiştir; bu kelime ise İnkalar’dan gelmektedir.